سطح دوم زندگی｜فرصتی برای حیات

منتشرشده توسط hamidabedini در تاریخ آگوست 8, 2023آگوست 8, 2023

من همیشه به سطح دوم زندگی فکر می کنم. به آن چیزهایی که دیده نمی شوند، به آن روابطی که باید کشف شوند. به تمام ذوق هایی که نکرده ایم.

سطح اول زندگی از نظر من، تمام آن چیزی ست که در ظاهر و در نگاه اول به ما نزدیک تر است. حساب های بانکی مان، یخچال گران قیمتمان، ماشین لوکسی که داریم، خانه ی بزرگی که با زحمت آن را خریداری کرده ایم. یا در خیلی موارد آنچه در سطح اول وجود دارند، الزاما گران قیمت هم نیستند. ولی اگر از نگاه سطح اول به آن ها نگاه کنیم، لذت محدودی از آن ها خواهیم برد.

یک جایی نسیم طالب (+) در تقسیم بندی چیزها در جهان از عبارت بالنده و عبارت غیر بالنده استفاده می کند. نسیم طالب چیزهای قابل اندازه گیری که رشد آرامی را در دنیا تجربه می کنند را با عبارت غیر بالنده یا میانستان نامگذاری می کند. و در مقابل عبارت غیر بالنده، از عبارت بالنده بهره می برد. جایی که رشد در آن زمینه ها، خطی نیست و شاهد رشد لگاریتمی در آن ها هستیم، به آن ها عبارت کرانستان را منتسب می کند.

زندگی هم در ذهن من تقریبا چنین تقسیم بندی ای دارد. سطح اول برایم قابل اندازه گیری با متر و معیارهای معمول جامعه است و سطح دوم برایم پهنه ی بی کرانی ست که در آن لذت ها انتهایی ندارند و به بی نهایت میل می کنند.

سطح دوم آن جایی ست که ما باید کشف کنیم. آن جا که علت شادمانی خانواده ای معمولی را درک نمی کنم، می دانم که باید به سراغ سطح دوم بروم. سطح دوم همان جایی ست که مرد یا زن که از کار بر می گردند، شروع می کنند به انجام کارهای خانه. سطح دوم آن تکه کاغذ کج و کوله با عنوان بزرگ دوستت دارم، چسبیده بر روی در یخچال است. سطح دوم استوری کلوز فرند مردی‌ست برای تک دختری که دوستش دارد. سطح دوم، لیوان شربت خنکی ست که زنی بر دست مردش می‌دهد. سطح دوم هندوانه ایست که مردی به عشق قاچ کردن با خانواده اش آن را می خرد. سطح دوم، آن پفکی ست که دوش به دوشِ کسانی که دوستشان داریم می خوریم. سطح دوم آن سبدِ سبز رنگ کوچکی ست که موقع بیرون رفتن آماده می کنیم. سطح دوم همان کتری سیاه رنگی است که با آن چای آتشی دم می کنیم.

ما یک بار در سطح اول به دنیا می آییم و به ظاهر عاشق می شویم. اما در سطح دوم هر روز متولد می شویم، هر روز جوان تر می شویم، هر روز شاداب تر و هر روز عاشق تر. ما در سطح دوم زندگی می کنیم. کشف سطح دوم های خودمان، زندگی ما را جلا می دهد. مگر دنیا چقدر سطح اول دارد که برای دلخوشی مان بتوانیم تمامش را فتح کنیم؟